Ýnsanlardan beklemem ne sevgi ne de saygý
Ne bir hâlimi sorsun ne de etsin boþ kaygý
Karda üþüdüðümde ne yorgan, ne de yaygý
Ýstersem dergâhýndan, þerefsizim, þerefsiz!
Ýnsan, insanlýðýný, çok pahalýya satar
Fiyatým artsýn diye bal ile yaða batar
Huyunu övmek için içine yalan katar
Alýrsam tezgâhýndan þerefsizim þerefsiz
Allah’ýn kýymetini bilmeyen zâlim beþer
Senin deðerini hiç bilmez kýrýlma Soner
Ýnsan dediðin þeyin mayasý doðuþtan þer
Çalarsam günâhýndan þerefsizim þerefsiz
Kýrk yýl sýrtýnda taþý ve bir gün indir yere
Arkandan söver o hem, sana hem de eyere
Nankör, bir cenderede azap çekse bin kere
Üzülürsem âhýndan, þerefsizim, þerefsiz!
Kanayan parmaðýna sanma ki beþer iþer
Paydan düþen kemiðe, diliyle kalbi eþer
Çýkar için yoluna, ,,kýrmýzý’’ halý döþer
Yürürsem bu râhýndan þerefsizim þerefsiz
S / ÂYE(11:36) 8 Aðustos 2012 / Ýnönü / Eskiþehir
Kelime:
Râh: yol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.