Artýk sözyleyecek sözüm kalmadý Yanlýþ zaman Yanlýþ kiþi Yanlýþ yer Noktayý koydum, virgüle gerek kalmadý.
Küsermi bana bilmem Þu þýmarýk senli geçen günler Kulaklarýmý kapattým çocuklar gibi ellerimle Suskunluðun kollarýnda sabahladým Aðlamadým kursaðýmda ki sana.
Tükürsem gecenin kahpeliðine seni Kan olsan oluk oluk aksan laðýmdan Belki fareler sever seni Sinsi gözlerin parlarken iðrenç loþlukda Pis kokun sarar etrafý Seviþirsin sabaha gecenin leþinde.
Kaldýrýmlarda beden satan kadýn gibisin Rengarenk topaç misali Her gelene el etek öpen soytarý Sil makyajýný çýksýn ortaya gerçek yüzün Aslýnda þehrin gündüz görünümü gibi olan çirkinliðin.
Gerçeklere daraðacý kurdum As utanma, vur tekmeyi sehpaya Yalanlarý doldur koynuna sonra Al, al riyalar konsun dudaklarýna Sen kýrbacýn elinde çýk meydana Þaklat her doðruya Sustur ebediyete.
Ben en çok gözlerinin kahvesini öperdim Yap ortasýndan koy meydana Öpücüklere boðayým utanmanýn arsýzlýðýyla Sonra ipi geçireyim sessiz boynuna Kollarým sarmaþýk misali dolayayým bedenine Hissetmeden sen vurayým ayaðýmý sehpaya.
Ölüm dediðin nedir ki Yaþamanýn verdiði sonsuz ýzdýrabýn yanýnda Bensiz yaþamazdýn zaten fazla Bunu bildiðim için seni gömdün o meydana. Ýçim rahat artýk giderim buralardan Sen rahat uyu sevgilim senin gibisi çok ortralýk da.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.