Diyemem

Yaðým bitti, kandil söndü,
Kimselere yak diyemem.
Fitili de küle döndü,
Muhannete tak diyemem.

Baþý, baþtan taþa vurdum,
Harap oldu beden yurdum,
Tuzaklarý kendim kurdum,
El elinden, fak diyemem.

Fikrim ayyaþ, us serseri,
Cehlim yaptý bu eseri,
Bu gün ona, al keseri,
Git ellere çak diyemem.

Garipleþen son güzümün,
Gönül evim her hüzünün,
Hazan çöken þu yüzümün,
Sarýsýna ak diyemem.

Nice fýrsat geldi gitti,
Nefsim yardan yara itti,
Felek ile kozum bitti,
Dost yaftasý tak diyemem.

Dalaþtýðým kimler kimdi?
Elif, dal dý, ya da cimdi,
Bilmez idim, bildim þimdi,
Batýl’ýma Hak diyemem.

Can gözleri görmeyene,
Sýrrýmýza ermeyene,
Aþka deðer vermeyene,
Yaralýya bak diyemem.

07.08.2012...Mustafa Yaralý

Sosyal Medyada Paylaşın:

Mustafa Yaralı Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Cömertlik YILLAR NE ÇABUK GEÇTİ Kardeşim Komşuluk ve cemiyet İYYA……. ÖNCE EDEP ÇEVREMDEKİ SURLAR Kıskançlık ALLAH’IM Trafik canavarı kim?