Firari gecelerde yoksul gözyaþlarým Islak caddelerde sensiz adýmlarým Belki bu hazan mevsimiydi Son baharýmýzýn Sen baharýmý alýpta gittin Hüzün gözlüm Bana senden hatýra kaldý bu gözyaþlarým
Hüzün gözlüm Bambaþkaydý seni sevdiðim zamanlarým Aklýma gelip durdukça o anlar Sevgi güneþinin kýyýsýnda ýsýnmaya çalýþýrdým Aþk denizinin dalgalarýyla sevmeye alýþýrdým Ama bilmeliydim ki Gülü sevdasýyla koklamalýydým Rüzgar çarpardý tenime üþürdüm Her gece bir þiþek gibi Aklýma düþünce sen Hüzün gözlüm Yokluðunda bir kez daha ölürdüm
Hüzün gözlüm Gözyaþý limanlarýna demir attým sensiz Kelepçelenmiþcesine zaman Durup kaldý çaresiz Bir baharým vardý artýk O da sensiz sevdasýz neþesiz Herþey sensiz yarým kaldý anlayacaðýn Týpký yüreðim gibi darmadaðýn Gece ben kadar dertli Ben kadar karanlýktý Bulup sessiz bir köþe Gökyüzü ve ben Hiç durmadan aðladýk Aðladýk be hüzün gözlüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
tayfun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.