Yastýðýmýn altýnda biriken düþ kýrýklarý Batarken uykularýma, Þerha/þerha yarýlan gök kubbenin þakaðýndan kan sýzýyor geceye…
Düþünüyorum da Yarýn sabah uyandýðýmda Hala benimle uyanýyor olacak mýsýn?
Bilemiyorum…
Biliyor musun? Artýk aðlamýyorum gidiþlerine. Bir muhabbetlik sözüne yanýp tutuþsa da Dudaklarýmdan dökülmeyi bekleyen cümleler, Söz verdim kendime konuþmayacaklar artýk Sensizliðimin günlerini…
Yanýnda uysallaþan yüreðim Kýyýsýndan bile geçmiyor artýk huzurun Ýçimde senden kalan günlerden soluduðum Birkaç yaþamlýk nefesle Boþ ver diyorum Boþ ver Yaþamak da neymiþ…
Hiçliðim.!!! Ölüme davetiye çýkarýyor protokol koltuðuna. Diðer bir yanýmda Azrail kol geziyor fasýlasýz Her seferinde ölüm duruyor terazinin aðýr basan kefesinde...
Ve ben sessizce ölüyorum! Kimse duymuyor çýðlýklarýmý…
Yokluðunda yaþama deðer biçiyorum Açýk arttýrmaya çýkarýyorum nefeslerimi Kimse cevap vermiyor içimdeki çýðlýklara kimse duymuyor Umudum esir düþüyor kumdan kalelerimize Ellerime kelepçe vuruyor kaderin cilvesi Esaretim çekilmez oluyor! Hayallerim suya düþüyor bir/bir Ve ben ölüyorum…
Oysa ben kor ateþlere yürürken Seni uðurluyordum umudun maviliklerine...
Þimdi yeni yolculuklara mý yürümeli Umutsuzluðun eþiðinde Cehennemin beþiðinde Hem de henüz hiç uyumamýþken kuþ tüyü dizlerinde. Ne olurdu sanki gözlerini gözümün yaþýna Ellerini avuç içlerimin terine býraksaydýn Birlikte yaþamanýn hazzýna varsaydýk fütursuzca Tam tutmuþken ellerini Ýnþa ettiðimiz kýrýk köprülerden nehirlere düþüp boðulduk Yüzmeyi hiç bilemedik biz aþk deryasýnda Sen benden gittin, ben de kendimden Ama aðlamýyorum bak gidiþine. Unuttun mu, gözyaþlarýmý hediye ettim ben Beni buralardan alýp sana götüren o günden beri...
Ýbrahim ALTIKULAÇ “Senin Uðruna”
Sosyal Medyada Paylaşın:
senin uğruna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.