BU KEZ

Hani ben sana bilerek kanmýþtýmya ;
Kalkamadým ayaða hatýrlarsan
Ayaklarýnýn altýnda kaldýðýmda
Kalbim beni esir almýþtý...

Gülüyordum bir bebek gibi kucaðýnda,
Günümü gün ediyor sayýyordum
Bir gün gelip duygularýmýn köleliðinden
Kurtulamaz olduðumu bilerek,
Iþýklý duygularýmý yaðma ettirerek
Acý sözlerine ardý arkasý kesilmeyerek...

Ýçime doðsada harcardim gözyaþlarýmý,
Beni arada sorada anmayacaðýn
Armaðan ederek uðrunda
Pýnarlarýnda kurumasý pahasýna.

Rest çektim gecelere,
Uykularýma , gözlerimi ovalattým
Uyanýk kalýp düþünmeye seni...
Bunca bekleyiþten sonra ,
Þöyle sevgi dolu sözlerle ödülmü verdin?
Sana ömrümden pay ayýrdýðým halde
Yoksa müstehakmýydý bunca çektiklerim?

Bir gün gittiðinde,
Ya üzülmessem diye
O hep gelmesinden korktuðum
Gün iþte sonunda geldi çattý,
Yazýk ki bu kez
Gidiþinde caným yanmadý....

Nuran KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın: