On yedi aðustos , Sabah sýfýr üç. Sakarya sarsýldý. Nefes almak güç. Eyvah! Ne oluyor tanrým. Kýyamet günü mü, yoksa. Tüm ocaklar söndü. Yaþam son buldu. Ayrýldý anneler, Yavrularýndan. Dayanýr mý yürek. Böyle acýya, Tanrým ! sen sabýr ver. Ana bacýya.
Her þey darmadaðýn. Her yer toz duman. Fýrsat ver de tanrým. Yavrum arayým. Onlar olmayýnca, Ben ne yapayým. Tüm yürekler kanýyor, Nasýl sarayým.
Þehrin bütün ýþýklarý sönük. Her yer,enkaz yýðýnlarý. Umut yolculuðuna çýkýyor , herkes. Yýkýntýlar arasýn da, Yitip giden umutlarla. Karanlýða gömülen akþamlar gibi, Kýyamet denilen gün. Bu gün mü. Omu erken geldi acaba. Yoksa biz mi geç kaldýk.
Selma Meriç/Sakarya
Sosyal Medyada Paylaşın:
karadeniz sevdalısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.