Bugün insanlarýn gerçek yüzünü gördüm Anne, Ne kadar sahte , ne kadar yapmacýk olduklarýný anladým. Ne kadar çýkarcý olduklarýný, Karþýlýksýz hiç bir þey yapmayacaklarýný , Hatta arkamýzdan kuyumuzu kazdýklarýný gördüm. Sen "insan hep iyi’dir yavrum , yüreklerinde az da olsa iyilik vardýr , sadece þartlar onlarý acýmasýz" yapar demiþtin Anne .. Küçükken anlamamýþtým söylediklerini, Bir anlam verememiþtim. Ama þimdi anlýyorum Anne.. Kimse sen deðil Anne..! Kimse sen deðil.. Kimse sen gibi þefkatli , masum , içten , sevgi dolu deðil Anne.. ! Herkes o kadar yapmacýk olmuþ ki.. Bu iðrenç dünya da yapayalnýzým ben .. Ben senin kýzýným Anne..! Sen yanýmda olmasan da , Çok uzaklarda olsan da.. Beni hiç býrakma olur mu Anne.. Sevgini , þefkatini hiç eksik etme benden .. Kýzýný hiç býrakma olur mu Anne ..! Hiç kimse sen deðil ANNE! Sosyal Medyada Paylaşın:
_Selcan_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.