BİR ATEŞ DÜŞTÜ
Kömür karasý bir sonbahar sabahý
Öldüðünü düþen yapraklar söyledi bize.
Kara haber bir kurþun gibi iþledi,
Bir ok saplandý, periþan kalplerimize.
Bir ateþ düþtü yükseklerden kor,
Öyle büyüktü ki, yaktý yüreklerimizi.
Göðsümüz kabarýrken içimiz yandý,
Atam memleketimi mahzun býraktý.
Çepeçevre yas baðlamýþtý gökyüzü
Karalar baðlamýþtý Türkiye’min örtüsü.
Belli ki, deli divane olmuþtu
Yedi bölge, dört deniz…
Bütün renkler hüzünle bakýyordu,
Dalýndan düþen; Ender yapraða.
Ýri taneler düþüyordu topraða,
Þavkýný yitiren gözlerimizden.
Bir sancý tuttu kötü kaderimizi
Gün, koskoca bir ölüm doðurdu.
Yemyeþil umutlarýna, memleketimin
Hain yalnýzlýklar doldurdu…
Bulutlar ortak olmuþtu acýmýza,
Ýnce, ince sessizce aðlýyordu.
Bu gökyüzü, bu yer taþýyla, topraðýyla,
On Kasýmda, çok erken diye isyan ediyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.