HIRPALAYAN YILLAR

Hayattýr bu bir bakmýþsýn yeterlidir vaktin,
Ýçten dileklerinin hayallerinin gerçekleþmesine.
Bir bakmýþsýn son adýmdýr attýðýn ,
Kalsakta bir umudun ýþýðýna hasret
Ýçimize iþlemiþ olsa da acýlar
Yine de seviyoruz yaþamý býkamýyoruz.

Bazen yetti canýmýza ,
Ne bu acýmasýzlýk gaddarlýk diyoruz,
Yeri geliyor çekilene kader diyoruz
Yeri geliyor
Ondan alacaklarýmýzý zorluyoruz.
Bazý yerlerdede takýlýyoruz ,
Hakkýmýz olaný sökerek alamýyoruz
Sanki her daim
Onun sözü geçmekte, dinliyoruz.

Adilliðinde tereddüt ediyoruz bazen,
Dikenlerine dokunuyoruz gül bilip
Bir kuru nefes hatrina
Dikenleri dört yanýmýzý sarsa da .

Hatamýzda vardý elbet anlamasakta,
Gün geliyor bir tek darbeyle
Ömür aðacýmýzý kendimiz kesiyoruz
Tutundugumuz basamaklar yýkýlýrken
Yok edemiyoruz keþkeleri piþmanlýklarý.

O "da" bir büyüklük edip bize,
Vermiyor geçip giden gençliðimizi
Ona büyük görev düþse de, olmuyor affedici.

Ve nedense ?
Azda olsa mutluluktan pay ayýrmýyor
Bazý yýllar yerinde sayýyor çeþitli nasipler
Ne aç býrakýyor bizi ne de artýrýyor .

Öncümüzdür izleriz onu ama ,
Hýrpalýyor insafsizca bazi yillarda da .
Bizde gelecek yila umuda
Nadasa birakiyoruz tarlamizi,
Geçicidir diye her darlýk nasýl olsa..

Ýdare etmeyi öðrendik kýyýdaki köþedekilerle
Ve avutucu olsa da, mutluluk kýrýntýlarýyla.
Bazen suluyoruz O kýrýntýlarý ,
Yeþermesi için gözyaþlarýmýzla
Arada yýkanmasý lazým gözpýnarlarýmýzýnda
Bununda anlamýna varýyoruz.

Her gece mutlak ulaþýyor gündüze ,
Zamaný koþturamýyoruz
"O" çok sevdiðimiz gül bahçesinin dikenli yolunda.
Yalýn ayak gezinmeyi nasýl seviyorsak
Acýlarýnýn hükmü karþýsýnda da
Sabýrla daðlarýn bile eðileceðini umuyoruz...


Nuran KARACA
2.8 2012..saat 21 15
Sosyal Medyada Paylaşın: