Şah Beyit
Kabul ettim ki
Aþk denilen uzamýyor sonsuza.
Kýzamýyorum da üstelik buna.
Çünkü biliyorum ki
Zümrüt olsam bile, de ki elmas
Taþ deðildir ya sarrafýn koyup da geldiði
Beni severken.
Anlayacaðýn, vazgeçtim kal demekten
Gözü kapýda olanýma ve vazgeçtim direnmekten
Gitmeler düþtüðünde aklýma…
Kiracýlar bile bakýyorum zaman zaman
Ýçimdeki devren yalnýzlýklara...
Baðýþla sevgili
Tutamadým aþkýn yasýný adam gibi.
Ama bil, gömmedim de içimdeki
Kimsesizler mezarlýðýna el gibi.
Öptüm kanatlarýndan ve býraktým usulca dün
O çok sevdiðin mavi boþluðuna seni.
Þimdi sen;
Vazgeçilmiþ bir savaþ
Çiðnenmiþ vaat, tutulmamýþ bir yemin
Ya da sözleri unutulmuþ þarkýlar gibi
Terk edilmiþ ve ezik hissetsen de kendini
Ben çok iyi biliyorum inan
Taç beytine yürüdüðüm bu þiirin
Þah beytini seninle bitirdiðimi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.