ALLI GÜLLÜ BİR ELBİSE

Oysa çok zor olamazdý kavuþamasakta ,
sefasýný sürerek cefasýna katlanmasý
ruhun onun varlýðýyla ve huzuruyla
o allý güllü elbiseyi bir tutkuyla giymesi.

yoksa daha en baþýnda yakamýza taktýðýmýz ,
hüzün güllerinin dikenleri mi
elimize batýp kanattý korkuttu ?
onun güçlü büyüsüyle ne zorlar kolaylaþýr di
bir hekimlik iþimiz vardý dilimizdeydi.

içimizde öyle bir yaþardýk ki ,
saklayýp sakýnarak o emsalsiz duygularýmýzý
kapýsýný týklayýp ordamýsýn diye sorduk mu ?

ellerini tutmaya cesaret edebildik mi ?
geç kalýnmýþlýklara üzülüp ahlanmadýk mý ?
yine de bir uður böceði dalýmýza konduðunda
umutlara kapýlmadýk mý?

ve dört yapraklý bir yonca tesellimiz olmadý mý ?
korku ve endiþeyi içimize eken güvensizlikmiydi ?
tutulursa sýcacýk eller güzellikler bitermiydi ?
kalplerde söndürülen ateþler neden di ?

seve seve yanmamýza mani olmak kolaymýydý ?
her neyse biz nedensiz aþktan çekinir olandýk,
vazgeçmeyi deneyip hiçte býkmayandýk
onu özgürlüðüyle gönüllerde yaþatamayandýk.

Nuran KARACA
3.8 2012.sat 10 20
Sosyal Medyada Paylaşın: