Suskunluðumda büyüttüm çýðlýklarý,
Dilime düþen kelimeler üþüyor.
Umudumu arka sokaklara taþýdým,
Seni böylesine sevdiðim için.
Yüreðime söz geçiremiyorum,
Çünkü hep muhalefet oluyor,
Seni böylesine sevdiðim için.
Sessizce gidiyorum bu þehirden,
Anýlarýmý, vedalarýmý koynuma alýp gidiyorum.
Ýçimde bir fýrtýna kopuyor derinlerde,
Seni böylesine sevdiðim için.
Ya hep ben fazla geldim ya da bir þeyler eksik kaldý.
Üzerine çizgi çizemediðim kýrgýnlýklar sarýyor dört tarafýmý.
Korkulara kapýlýyorum anlamadýðým bir biçimde.
Sebebim yok…
Belki de çok...!!!
Ben bile kendimi anlamýyorken, anlaþýlmayý beklemek……