kýrýk mutluluklarýn
ince sýzýsýnda geçiyor gün
seyr-ü seferde gönül haylidir
demir atýyor kimsesiz sabahlara
öyle baþýboþ öyle yetim
öyle sessiz yol alýyor...
kanýksamaktan korktuðum
bir yalnýzlýk bu
her gün biraz daha kanýma giren
hiç bir þey olmamýþlarýn ardýna zulalayýp
yudum yudum içtiðim
kimsecikler görmeden
kýrýk mutluluklarýn
ince sýzýsýnda geçiyor gün
yeni telaþlarýn ürkek güvercinleri
kanat çýrpmýyor artýk
sarýp sarmalamaktan yorulmuþ
yüreðimde...