Ölüm kıyısında bir nöbetci

Önümüzde daðlar,taþlar,meralar
ilerliyor kendince göyüzüne bakarak
düþünceler üþüþüyor belleðimde
bir hatýrayý nakþediyor yorgun yüreðimde

bir rüzgar biçiyor saçlarýndan
maraton koþucusunun
bir yüreðin yorgun kalp atýþýnda
kýsacýk ömre dolan güz güneþine
yaðmurlar yaðýyor güllere,çöllere inat

Bir saçak altýna sýðýnýyor minik kuþ
birazdan yaðmur diner
bir þölen baþlar gökyüzünde ki;
biz O na eski adýyla ebem kuþaðý deriz

Ölüm ve hayat arasýnda
ince bir çizgi,baþlangýç ve bitiþ
sevgiler beliriyor yüzlerde
uzaktan renkler deðiþiyor
güneþ ufukta batmak üzere
renklerin son hali

biraz sonra herþey siyah,
ve matemin adý da siyah
dalgalarýn sesi karýþýyor ,
gecenin yalnýzlýðýna
uykuya hasret bir çift göz
karþýlýyor þafaðý
ölüm kýyýsýnda bir nöbetci
gençliðimiz kalýyor hatýralarda

Sosyal Medyada Paylaşın: