sen istanbul gibisin...büyülüsün...karýþýksýn... nasýl muhtaçsam bu þehrin havasýna suyuna.... gülmek için muhtacým sokaklarýna saflýðýna.... sen istanbulsun hayran olup da yaþadýðým yaþayýp da doyamadýðým... ve inan bana; sensiz hiçbir anlamý yok bu kocaman þehrin... yaþanýr yaný yok,boþluktan farký yok... sen bu kadar kalabalýðýn içinde yalnýzlýðýmsýn benim... kaybolupta gittiðim... SEN ÝSTANBULSUN VAZGEÇMEYÝ DÜÞÜNMEYIP SON NEFESÝMÝ GÖZYAÞLARINDA BOÐULARAK VERMEK ÝSTEDÝÐÝM..... AYNI BOÐAZLARIN GÝBÝ... EYYYY ÝSTANBUL..... SENDE ÞEHÝR MÝSÝN???? ONSUZ TEK BÝR KELÝMENÝN BÝLE ANLAMI YOKKEN SEN YAÞANIR YER OLDUÐUNU MU DÜÞÜNÜYORSUN????
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönül firarda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.