dost'um

mevlanam sýn bana þemsým bensana ey dost
sanmaký aramýyorum aramýyorsun dýye darýldým sana
ben býlýryorum ki dostluðumuz bunlarla baki deðil
bir söz bile etmesem ayrýlýðýmýz dostluðumuzun býr parendesýdýr

hep yel paze olurum ben sana
geçicek bu vuslat gelýcek cennet günler
bül bülün baðýnda öttüðü gibi
konucam dallarýna aþk ve muhabbet saçýcaz etrafýmýza
ve alem bizim gibi dost gormýycek þems ve mevlandan sonra ...

ayrýlýðýn cânýmn bir uzletinden kopmasý gýbýydý
varlýðýn sený sende yaþayamazken bir bukteydi
aþk tek kadýna ve bedene aþýk olmak deðildi
dostluðumuz muhabbeti eritti arþa direkler dikti

BÜLBÜL GÜLE aþýkken onu koklamaktan çekýndý
gül dikenim var diye dostu dalýndan itti
aþk kefaret istedi þems aþk-ý uðruna baþýný verdi
ey dostum vuslat denilen muhabbet bizide eritti

AÞKTA BENLÝK YOK DOSTUM BEN VE SEN SEN VE BEN VAR ...

(askerde ýken dostum emreye yazdýgým býr þiir...ersin akça
Sosyal Medyada Paylaşın: