İLK DEFA ÇEKİLMİYORDU YALNIZLIK

Yine saatler on ikiyi vuruyor.
Bu gün de bir þey yapamadým .
Gelecek için.
Her gün adým adým,
Biraz daha yaklaþýyor.
Sessizce ölüm.
Zaman nasýl da,akýp gitti .
Su gibi.
Çocukluðum.
Gençlik yýllarým,
Evliliðim
Çocuklarým ,derken,
Koskoca bir yol kat etmiþim meðer.
Birazdan,
Kahvaltý sofrasýný hazýrlayacaðým.
Sofraya iki bardak koyacaðým.
Eþim ve benim için,
Bir zamanlar, cývýl cývýldý evimiz.
Daha dün gibi,
Okula baþladýklarý günün heyecaný.
Hepsi,ne zaman,
Ne çabuk ta büyüdü.
Hangi fýrtýnalara kapýldýlar,bilmiyorum.
Hepsi baþka þehirlerde.
Nasýl özlemiþim ,o,günleri.
Boþuna söylenmemiþ,
Bir çokluðun,
Birde yokluðu olur diye.
Þimdi,
Çalmasýný beklediðim
Bir telefon sesinde kulaðým.
Oysa,

Seçilmiþ yalnýzlýklar vardý .
Hayatýmda.
Beni mutlu eden.
Duvarýn koyu renk boyasý.
Yerdeki halý.
Odadaki eþyalarýn renkleri.
Ve odanýn ürperten sessizliði.
Hiç böylesine karartmamýþtý .içimi
Ýlk defa etkilemiþ ti,bu denli
Ve ilk defa,
Çekilmiyordu yalnýzlýk.

Selma MERÝÇ /Sakarya






Sosyal Medyada Paylaşın: