BEZ ETTİN CANIM

bir sitem edeyim dedim canana
evvel bahar idim güz ettin caným
garezin ne bilmem acaba bana
tellerde anlamsýz tiz ettin caným

acý hallerime geriden bakta
cansýz hallerin kaldý kucakta
yanmayan odundum ben her ocakta
düþtüm ocaðýna köz ettin caným

tüter hasretinden burnuma sýla
gözümü bürüdü keder kan bela
silemedim seni kalbimden hala
bastýðýn toprakta iz ettin caným

ben bu belalarý elimle buldum
kara sevdan ile sararýp soldum
her adýn anýþta divane oldum
aðýzdan dökülen söz ettin caným

her özleyiþimde çostum çagladým
sensiz gurbet elde yürek daðladým
özlem acýsý var gizli aðladým
aþkýnla çaðlayan göz ettin caným

al canýmý diye baðrýmý açtým
bi zaman baþýnda zümrütten taçtým
hani her derdine çare ilaçtým
ateþte kavrulan çöz ettin caným

soktun yükseliyi onulmaz derde
bülbül gibi hep þakýttýn seherde
mazimize çektin bi siyah perde
en sonu tabutluk bez ettin caným
en sonu kefenlik bez ettin caným

Osman YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: