TATLI SÖZ-GÖZ

Kalýn perdeler çekilmiþ pencerelere,
lambalar loþ,sobalar boþ,
buz gibi yüreklerini yakýp,
umutla ýsýnýyorlar...
evler derme çatma,
birisi kayýkçý Enver’in...
tencere kaynýyor,
piþen ne, haberi yok kimsenin.

vicdan takma kirpiklerini takmýþ,
kötülükler en güzel elbiselerini giymiþ,
Okþanmamýþ baþlarda,þevkatsiz gözler...
sarhoþ sevgilerle büyümüþ ayýk bebekler....
leðenlerle günahlarýný sokaða döken
saygýn zenginler, düþünme özürlü fakirler...
ellerimiz soðuk,titrek,
hayatý acý tadan..

uzak gezegenlerde
baþka yaþamlar da varmýþ
onlarýn sevgileri sarhoþ bile deðil,
sevginin se’sinin bilinmediði ...
bakýþlar tuzla buz olmuþ,
sýrçalarý ona buna batmýþ...
sevgi bir mektup,yerlerde;
okunmadan atýlmýþ,
ayýp, belki günah diye...

baþka bir gezegende
yaralý bereli,eksik hayatlar...
kýrýk testiden içilen su ,
kof elmayý yiyen çocuk gibi..
köpüklü,bulanýk nehirde ölü balýklar
zehri akýtansa temiz, hoþ kokulu adamlar
elleri kanlý,elleri söðuk,elleri hain...

hayata bakýyorum yüksek bir pencereden
ne göreceðimi bilerek...
mavi deniz deðil,ya da beyaz bulutlar..
birbirine girmiþ sisli renkler
birbirinin ayný insanlar...
çatýlar kýrýk dökük,
kalemsiz çocuklar babam gibi,
iki çift güzel sözü esirgeyen insanlar,
doðurup hayatýn dikenli tellerine asan analar..

kimse ilgilenmiyor sen kimsin?
Nereden gelip nereye gidersin?
kimse bakmýyor,kimse görmüyor.
bir telaþ bir telaþ...
Yüzler soðuk, sevimsiz,renksiz
kravatlar renkli,hatta civcivli
kendi renksizliklerini örtercesine....

Dünyanýn gökkuþaðýný çalýp
rezil hayatýn üstüne seriyoruz....
gözyaþlarýna bakmadan
Daðlarý yýrtýyoruz acýmadan.
durmak yok, siyah beyaz yapmadan....

milyonlarca birleþmeyen el,
sevgiyle bakmayan duyarsýz göz...
Denesek yeterdi belki herþeye
iki-üç çift tatlý söz....
CANAN ÝÞDAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: