Günden güne soluyor, geçiyor gençlik çaðým Hoban olmuþ baðlarým, suya küsmüþ topraðým Bir garip hâl içinde, ne ölüyüm ne saðým Aþk baðýnýn çaresi, baðban olur, yâr olur
Bilmem ki bu çektiðim, kaç sevdanýn bedeli Dönüþünü beklerim veda edip gideli Takvimler söylemiyor, hangi güne vadeli Bir gün çýkýp gelirsen, yoklarým hep var olur
Ýnsanýn son verdiði bedendeki canýdýr Âþýk için sevdiði, damarýnda kanýdýr Seven canlarýn yeri sevdiðinin yanýdýr Cananýndan uzaða, her bir mekân dar olur
Gönlündeki gülþene, baþka bülbül girmesin Dayanamam ölürüm, yaban eller sarmasýn bu sevdanýn sonunu, hiç kimseler sormasýn Gülü ne çok sevsem de, bana düþen hâr olur
Mehmet Nalbant Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.