ÖLMELİMİYDİ AŞK

Gecenin en olmadýk yerinde
Aðýr yüklü süvariler geçiyor içimden
Ay yorgun ,þafak yasta, þehir hala uykuda
Susmalýydý, susmalýsýn, susmalýyým aþk

Uðurlasam da puslu gözlerimle
Bittiðimin kanýtýdýr bu gün
Dans etsem de ayrýlýk semalarýnda
O ruhta ’sen’ bir sürgün gibi...

Ey gönlüm hicran yarasý
Benliðimi kemiren düþ kýrýklýðýnýn inadýna
Vurdum dilime kilidi
Vakitsiz sancýlar doðurmaktan yana sol yaným

Vefasýz dediler
Yogurdum gözyaþlarýmda hasretimi
Doyurdum yatýya kalan evlatlýk düþlerimi
Bedenimden götürdüklerine alýþamadým

Belkide haklýsýn
Defalarca dizlerimi dövmek yerine
Çocukluktan kalma gülüþlerimi öldürmeliyim
Peki ya gercekten ölmelimiydi aþk ?

Remziye ÇELÝK
30.7.2012 Pazartesi


Sosyal Medyada Paylaşın: