Nebilere melekler, âþýklara erenler Benim düþüme de sen düþtün Zümrüdüanka Gözlerimin önünde sekiyorken cerenler Gönül ateþimde sen piþtin Zümrüdüanka
Daðlarýn doruðuna yuva kurmuþ diyorlar Kartal tepelerine varmak zormuþ diyorlar Senin ülkende zaman þimdi durmuþ diyorlar Çok uzak diyarlara koþtun Zümrüdüanka
Biliyorum uçuk bir sevdaya düþmüþüm ben Kalbinde taþýdýðýn benden kopardýðýn ben Biliyorum kavuþmak imkânsýz olsa da sen Hayalimde yaþayan kuþtun Zümrüdüanka
Ýki yürek arasý daðlar var, geçmesi güç Her bir daðýn doruðu buzul sarkýtlý büküç Bu ne bükülmez bilek bu ne dayanýlmaz güç Sen buzuldan daðlarý aþtýn Zümrüdüanka
Varsýn her sabahýma bir saba yeli essin Varlýðýnla, bu yorgun yüreðime nefessin Senden önce lal olan gönül dilime sessin Hece hece gönülden taþtýn Zümrüdüanka
05.07.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.