GECE VE İNSAN
Zifiri karanlýk çöker üstüme
Yaþarým ölürüm sen anlamazsýn.
Bir eski parkayý alýr üstüme
Oturup kalýrým sen anlamazsýn.
Kararsýz gözlerim aðlasam mý der
Bir derdim var içten içe kemirir
Madem hayýrlarla doludur her þer
Düþünüp dalarým sen anlamazsýn.
Geceler doðumum ölümüm benim
Geceler umudum zulümüm benim
Geceler kâðýdým kalemim benim
Yazarým silerim sen anlamazsýn.
Duvarlar öylece bakar yüzüme
Konuþurum cevap vermez sözüme
Bir of çekip sarýlýrým sazýmý
Hafiften çalarým sen anlamazsýn.
Utanýrým of çekmekten an gelir
ALLAH derim sabýr bana bin gelir
Gâhî þeytan gelir, gâhî cin gelir
Kovmayý bilirim sen anlamazsýn.
Dokuz adým odam volta atarým
Bazen þu feleðe kafa tutarým
Bazen yýkýlýrým yere yatarým
Kendimi salarým sen anlamazsýn.
An olur kafamý bir duman kaplar
Yalnýzlýk hançeri baðrýma saplar
Bazen tutar bazen tutmaz hesaplar
Oturup gülerim sen anlamazsýn.
Tavana çakýlýp kalýr gözlerim
Gözlerimi gözleyeni gözlerim
Tespih çeker memleketi özlerim
Giderim gelirim sen anlamazsýn.
Herkes uyur ben sabahý beklerim
Koca ömrü bir geceye yüklerim
Geceleri gündüz ile saklarým
Bir aslan olurum sen anlamazsýn.
Ozan Erhan, nice sýrlar gecede
Zararlar gecede, kârlar gecede
Gündüz olmayanlar varlar gecede
Kendimi bulurum sen anlamazsýn.
19 OCAK 2012 ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.