Ben sahil kenarýnda elimde küçük bir kürekle vururken filizlenmiþ topraða sana gül gibi al’sýn diyebildim mi Saçý sakalý birbirine karýþmýþ içinde terler akýp dururken hastalýktan o yataktan çekip giderken sen kolundan tutup gitme diyebildim mi ben seni her doðum günümde boðazýn serin sularýnda hani o en sevdiðimiz kafe’de benim öksüre öksüre içtiðim nargile köþesinde seni baþka bir elde görürken saçýndan tutup -kahretsin ulan kahretsin- diyebildim mi ben O halde sen de deme yýllar sonra kaþýma geçip bir defa ben hapisteyken görüþ günüme gelmiþsin seni bekliyorum deme bana piþmanlýktan söz etme karþýmda ne olur çünkü o zaman ya aðlayýp durursun kanaya kanaya ya baþýný duvarlara vurursun delirircesine ya da biraz yüzün varsa yerin yedi kat dibine girersin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Evvah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.