ETME BULMA !...

Vardý bir adamýn, yaþlý babasý,
Kalmakta idiler, bir evde hayli,
Karýsý hayýrsýz,hiç istemedi,
Götür burdan yaþlý ,bunaðý dedi.



Dedi -Bezdim býktým, artýk babandan,
Gençtim heba oldum ,senin yüzünden,
Ya ayrýlalým ya, sen onunla kal,
Yoksa gidiyorum, evden hoþça kal.



Adamcaðýz sitemli,biraz da þaþkýn,
Ne diyorsun haným,o benim babam,
Bizden baþka bakan, var mý ki ona?,
Biz de bakmaz isek,kim bakar ona?



Olacak iþ deðil,baba gidelim,
Evde odun yoktur,odun keselim,
Gel oðlum sen biraz, bana yardým et,
Dýþarý çok soðuktur,al üste ceket.



Dað yolu koyulup,çok yol aldýlar,
Bir süre ormana ,hayli daldýlar,
Býraktý babayý, biraz kal diye,
Maksat býrakmaktý,kal ebediye.



Yolda sordu çocuk-Dedemiz vardý,
Deden ihtiyardýr,kendisi kaldý,
Torun-Ben dedemi, illa isterim de,
Dedem olmazsa ben, oynarým kimle?



Baktý çocuk dedesi ,orda kalacak,
Issýzda ormanda çakal yiyecek,
Seni de getirir, atarým daða,
Þimdi olan gelir,bir gün de sana.



Geldi akýl baþa,döndü geriye,
Baba gel gidelim,haydi evine,
Baba -Biliyordum, geleceðini,
Çünkü terketmedim,bende babamý,



Etme bulma dünya, görür aynýsý,
Kim neler yaptýysa, gelir týpkýsý.
Sen kime ne yaptýn, o gelir baþa,
Onun için saðken, iyi bak ona.

10.05.2011//KIRIKKALE
HÝDAYET DOÐAN



Sosyal Medyada Paylaşın: