İlk Aşkımsın
Sen kokunu býrakýp giderken bu þehre, ben elleri terli, boncuk gözleriyle bakan bir çocuktum daha. Ýlk defa burnumun direðinin sýzladýðýný iþte o an anladým. Anlam veremediðim bir hýçkýrýk nöbetiydi aslýnda gidiþin ve ilk defa çocuksu yüreðimde yumruk büyüklüðünde bir yükü taþýmaya baþladým. Daha çocuk yaþta.
Sen bunu hiç bilmedin.
Adýna aþk denilen ve içimi sýzlatan tatlý bir hatýra nöbeti ve gidip gelen hatta benimle sohbet edendin. Hayal gücünün gerçeðe dönüþtüðü bir çizgide biz seninle binlerce defa el eleydik artýk. Yokluðunu sevdim… Ben, seninleyken söyleyemediðim her þeyi haykýrýyordum artýk, seni sevdiðimi binlerce defa haykýrabilmiþtim yokluðuna
Elimde kalan siyah beyaz resminle konuþurken beni yýllarca dinlemiþti beni sabýrla , saçlarý örgülü kara gözlü kara kýz.. Giderken haykýrmýþtým oysa..
Gitme...
Ben duymuþtum, yüreðim duymuþtu, sokaktaki kaldýrým taþý duymuþtu..
Ama sen duymamýþtýn.
Yýllar sonra uzaklardan çýkýp geliverdin ansýzýn .Sanki ben o ayný sen giderken beklediðim yerde sana hala gitme kal diyordum. Kýsa mesajýndý mesaj kutuma düþen, sen o musun diye..Her sorduðun soru yüreðimde doðrulanýyordu.Önce inanamadým bu bir düþ olmalý diye düþündüm. Kaç kez okuduðumu bile hatýrlamýyorum. Yazýlar buðulandý siilkleþti, okuyamaz oldum.
Gözlerimden yaþlar akýyordu.
Þaþkýndým….
Bunca yýldan sonra bu sevince dayanabilirmiy di bu yorgun yüreðim.
Yaþadýðýný nefes aldýðýný bilmek beklide mutluluklarýn en güzeliydi benim için.
Þimdilerde özlüyorum,en çokta çocukluðumu,sorumsuz deli dolu yaþamýn doyumsuzluðunu ve duru sevgileri,korkusuz,karþýlýksýz sevgileri…
Gözü arkada kalmadan teslim edebilmeyi bize ait ne varsa…
Geçmiþe sahip çýkarak geleceðe bakmayý…
Ya sen kara gözlüm
Ne dilimden adýn düþecek
Ne de o yüreðimde ki o sevgi bitecek.
Sen benim dillerimden hiç düþürmedðim ilk aþkýmsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.