BİYOGRAFİ

doðduðuma en çok babam sevinmiþ,
oðlum diye diye
demirleri tutuþturup el ele
merdiven dayamýþ güneþe…

altý yaþýmda okumaya baþladým.
yedimde, ilk dayaðýmý solaðým diye yedim.
sekizimde ise aþýk oldum
ikinci dayaðýmý da on yaþýmda
aþýk oldum diye
ilkokul öðretmenimden yedim
neymiþ efendim!
küçük diye yaþým, aþýk olamazmýþým

ilkokulu bitirdiðimde,
koparmak istediler, beni okuldan
“bu çocuk okumaz” diye
ilk ve tek direnen annem oldu
gözünde yaþ, ayaðýnda terlik
koþa koþa yazdýrdý beni okula

uzunca bir aradan sonra
tekrar aþýk olmuþtum
on üçümdeydim…
ama korkup kimseye bir þey diyemedim
yine dayak yerim diye
sevgimi söyleyemedim…

liseyi bitirdikten hemen sonra
bir iþte çalýþmaya baþladým
ilk iþimdi,
para kazanýp büyüdüðümü gösterecektim herkese
sonradan anladým
annemle babamýn sevmedikleri þeyleri
niye kazanmaya çalýþtýklarýný…

on altým akarken yavaþ yavaþ on yediye
ilk þiirimi yazdým
aþýk olduðum bir kýza
adýnýn ilk harflerinden oluþmuyor diye þiir
terk etti beni
sonraki þiirlerimse bu gidiþin ardýndan oldu
ve ilk harfleri hep ayrýlýðý anlattý

on yedime girdiðimdeyse ayrýlýðýn acýsý
yaþýma iyice yaþ kattý
arkama dönüp baktýðýmdaysa
babamýn güneþe dayadýðý merdivenin
yirmi yedinci basamaðýndaydým

çok kýzý sevdim…
çok iþ deðiþtirdim…
çok da iþsiz kaldým…
parayý deðil ama
insanlarý kazandým…

þimdiyse;
hâlâ solaðým…
aþýðým…
okuyorum…
ve kazanmaya devam ediyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: