Yayla Yollarý -3 (Sarýot’a Gidiþ)
Dipsiz göle gelmiþtik sulu koyak yanýndan,
Nilüferi seyrettik gölün ufak damýndan.
Azýklarý açtýk da, keþli ekmek soframýz,
Unutmayýz bu günü, ömrün güzel anýndan.
Ýkindi oldu vakit yürüyoruz yavaþtan,
Katýrcýlarý geçtik, sanki geldik Çuvaþ’tan
Terlerken sýrýlsýklam oluverdi bedenler,
Gün sýrtýmýza vurdu, say ki çýktýk savaþtan.
Sarýot’tu hedefte akþama doðru vardýk,
Özlem o kadar çoktu, yürekte yara sardýk.
Muðar önüne geçtik yorgunluktan bayýldýk,
Çay demledik odunda, içip biraz ayýldýk.
Baðýrgan’da bahçeler nede yeþil göründü
Bütün oba bir anda sessizliðe büründü.
Biraz zaman geçince akþam olmuþtu vakit
Görünmez oldu daðlar hilkat siyah süründü.
Karanlýkta yol aldýk, bastýk yeri görmeden,
Çat yaylasýn geçmiþtik köpek bize ürmeden.
Meþeli dikçe yoldan indik bayýr aþaðý,
Ateþ yaktýk durup da köylü sýðýr sürmeden.
Bozkýr’ým doyamadý Aygýr baþka bir âlem.
Görmeyince kaplýyor yürekleri bir elem.
Özlem birazcýk dindi, düþtük köyün yoluna
Þükür, yazýp bitirdi; vesselam aczi kalem.
Adnan Sivri / 07.12.2010/ 13:00