Yayla Yollarý (Diklitaþ’a Giderken --1)
Biraz vakit geçmiþti hazýrlanayým derken
Yola revan olmuþtum sabah kalkýp ta erken
Kavak gölgesi yolda; serin serin yürüdüm
Boðaz, Sorkun, Heseli, sýra sýra geçerken
Kývrým kývrým týrmandým meþeli yollardan
Çam kokusu geliyor ayrý ayrý kollardan
Etraftaki köknarlar selvi boylu salýnýr,
Nazlý yârim gibiler kýskanýrým ellerden.
Bir türkü tutturmuþtum, Devedüzü yokuþu
Biraz yukarý varýnca sorkuna kuþ bakýþý
Sarnýcý geçtim hemen çokalara çýkýnca
Titredi bütün beden, gönlün aþka akýþý.
Diklitaþ’ýn evleri karþýmda duruyordu,
Söðütlerin gölgesi damlara vuruyordu.
Ilgýt ýlgýt esiyor rüzgâr gün batýmýndan,
Temiz hava soluyan, dudaklar kuruyordu.
Kavuþmuþtu burada maþukuna âþýklar
Gurbet elde olsak da, yürekler alýþýklar.
Tepsilerle getirdi karla pekmez gençleri,
Kapýþ kapýþ yiyoruz, geri durmaz kaþýklar.
Bozkýr’ým, kandý yürek: hoþ yaylanýn yollarý,
Kavuþunca dostlara, muhabbette dilleri
Yorulmuþtu ayaklar dinlendirelim biraz,
Sýzladý tabanlarý geçiyorken belleri.
Adnan Sivri/BOZKIR’Ý / 05.12.2010