Son nefesimizi verdiðimiz zaman. Daha sonra unutulmak gelir kaderde. Ölümün gölgesi kapladýðýnda üstümüzü. Kim bilir hangi zamanda, nerde? Nasýl taþýnacagýz omuzlarda.
Bak musalla taþýna biri daha gidiyor. Vah, vah yazýk. Acaba gençmidir, yaþlýmýdýr ? Bu Dünyaya gelmek zor, gitmek ise çok kolay. Bu üç günlük ömründe, bu hayat mektebinde. Geçirdigi günleri acep yaþamýþmýdýr?
Ölümü düþününce neden ürperir insan ? Ama gel görki çaresiz varacagýz. Her saniye adým, adým yaklaþýyorken. Bir an düþünmek lazým þu an yaþadýðýmýzý. Unutalým ölünceye kadar ölümü yaþamak varken.
Nizamettin UCA Kars
Sosyal Medyada Paylaşın:
nizamettinuca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.