Hep o aðacýn altýnda beklerdik biz sevgiliyi Sýra daðlarýn uðultulu yalçýn ve sarp zirvelerinde Ya bir yolcu otobüsünün buðulanmýþ penceresinde Ya da bir kara trenin gurbet kokan hüzünlü atmosferinde Zülfü siyahý görmeye çalýþýrdýk giderken hep, ama nafile
Tam avucumun içinde yakaladým derken mutluluk, göðe uçardý inadýna Tutunup yorgun bir posta güvercininin benekli beyaz kanadýna
Çýlgýnlar gibi koþtuk yýlmadan divane gönlümüzün peþinde Hep güzeli, güzellikleri aradýk, çirkinlikle bizim iþimiz ne Þimdi puslu ufuklarýn ardýnda kaldý yitirdiðimiz umutlar Aynada gördüm ki; þiir uçmuþ bir sükûnet kalmýþ yüzümüzde
Aþkta helâlýmdýr yokluðu da, vazgeçemem geçse de yýllar Gönlüm gibi söz geçmez oldu, yürümüyor baþ kaldýrdý ayaklar
Kâh esmer sevdik kâh kumral þimdi hepsi oldu bana el Peþinde yoruldum be sevdam, geçilmiyor dere tepe sel Çakýr gözler makbulümdür, mavi, yeþil, ela da kabulümdür gel
Sen gel sevdam! Ben yoruldum.
Celal Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
kardanadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.