SAHTE YAŞAM

Gülümsedim,
Ve geçtim derken,
Kahkaha attým ...

Ýçimde paramparça umutlar,
Gözlerime deðerek uzaklaþan gölgeler,
Dilimde baðlý asýl gerçekler ...

Sustum ,
Ve kelimeler bitmiþken,
Uzun bir nara attým ...

Bedenimde birikmiþ yorgunluklar,
Ellerimde acýlardan oluþan nasýrlar,
Gülüþümde aslýnda, bütün saklý acýlar ...

Gördüm,
Görebileceðim yere kadar bakmýþken,
Kör oldum ....

Yoðunlaþmýþ çevrendeki tanýnmamýþ yüzler,
Akýl erdirilemeyen kocaman yalanlar,
Ne basitmiþ uðradýðým maduriyetler...

Yoruldum,
Tam dinlendim derken,
Kan ter içinde kaldým...

Soluk almak için yaklaþtýðým kýyýlar,
Beni en çok yorandýr ýssýz limanlar,
Kendimi hep gömdüðüm o betonermeler...

Öldüm,
Tam dirildim derken,
Karanlýkta kaldým...

Þimdi tanýyamýyorum insanlarý,
Göremiyorum yüzlerdeki maskeleri,
Duyamýyorum yaþamýn verdiði tüyolarý...

Sosyal Medyada Paylaşın: