Bir gün tükenecekse ve bitecekse hatta yitipte gidecekse bu aciz bedenim,
Sonra dönülmeyecekse gidilen yerden,
Yani ömür bitecekse,mezara girecekse artýk sen diye atmayan kalbim..
Topraklar örtecekse,birileri çýkýp ,
Yada biri çýkýp ’hakkým helaldir,iyi bilirim’ diyecekse,
Benim, yani yok olan benliðimin,
Öldüðünde de sana ihtiyacý var.
Benim ölmelerim bile bi baþka, sevmelerim gibi,
Evet, ölmüyorum belki de sen gibi,
Yitirmiþ olsam da kimliðimi,
Benimsin diye baðýran koca bir çýðlýða,
Gidemezsin diye haykýran, kulak saðar eden sesine ihtiyacým var.
Evet,
Sesimin sesine,
Ellerimin ellerine yada boþ ver be meleðim, gözlerimin ay parçasý yüzüne ihtiyacý var,
Soluklarýmýn kokuna,
Ayaklarýmýn yoluna,
Gösterebilseydim eðer, her sevenin sevdiði kolunda,
Benim kolumun da senin koluna ihtiyacý var.
Tenin tenimde olmasa ne yazar,
Ellerimi tutmasan da þikayet etmem, bu adaleti de tanrý yazar,
Daðýlýrým zerremde azar azar,
Sehpalara çýkaracaksan da,asýlacaksam da,
Boynumda ki ilmik gibi,
Canýmý söküp de alacak olan urgan gibi,
Sana ihtiyacým var.
Sonra üzerimi çiçekler örtse de,
Bedenim o kokusunu çok sevdiðim topraðýn altýnda çürüse de,
Kurtlar,kuþlarla gözlerimi bölüþse bile,
Benim dua’larýna ihtiyacým var.
Çaðlar Öcal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.