Þah mat oldu
Tahtýnýn üzerinde kalakaldý
Zinde kalmanýn bolluðu yoktu
Oyun deðildi
Hiçbirþey eskisi gibi olmayacaktý
Saltanatýnýn kefenlenmesini izledi
Baþýný önüne iyice eðmiþti
Kendini taþýyan zemine son aðýrlýðýna dek býrakýp
Yedi kat yerden baþlayan
Aþaðýlarýn aþaðýlýðýnda
Kendini kendine çeken yer ile hemhalleþtiler
Ellerinin olmasý gereken yerde olmadýðýný farketti
Dün denilen gün maziydi artýk
Ulaþýlmasý imkansýz geçmiþ
Hangi mazlumun ahý vardý bu sefil günde
Sahip olduðu kötülükler yoktu ortalarda
Üzerindeki demirden elbise aðýr geliyordu artýk
Zýrhýný çýkartýp attý
Onlarýn yanýna
Mazlumluðun, çaresizliðin kudreti ellerinde duruyordu
Kýrýk kalplerin kendisine baktýðýný gördü
Geri dönüþü katledilmiþ umutlardaydýlar
Elinde kalan insanla yüzleþip
Yoksun duygularýn verdiði mahmurlukta
Kafa kafaya verip aðlaþtýlar...
birer kadim dost gibi
Avuçlarýný ðöðe kaldýrdý
Son sayfadaki çiseli yaðmurlarýyla
’Krallarýn kralý bana yardým et’
Demekten kendisini beri edemedi
Sinmiþ büzük arzularýyla
Sadece nefes alabilmenin hazzýnda
Kayboldu
Baþý dönüyor , üþüyor
Kýpkýrmýzý kan
Tahtýn pervazlarýndan yere süzülüyordu
Usulca karanlýða çekildi
Ýstemeye istemeye
Altmýþ yýllýkmýþ o
Gökten ateþe düþen
Üzerinde demirden halkalar çakýlý
Perçinlenmiþ
Zincirlerin pasýnda kirlenmiþ
Yekpare
Simsiyah bir taþ...
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.