Geriye kalan..

Artýk ne sen
/eskiden yýldýzlý bir gökyüzünü andýran/
O gözlerin sahibisin
Ne de ben senin deli divanen!
Týlsýmýný yitirmiþ bu aþktan geriye kalan;
Birkaç tatlý hatýra..
Çokça hüzün..
Solgun yüzün..
Hazýrlan!. Þimdi bütün heybetiyle ufukta bizi bekleyen
Katýksýz..Can deðmemiþ yalnýzlýk..
Ve sancýsý;
boðazda düðümlenen, söylenmemiþ her sözün!

Artýk ne sen
/yaralarýma deðen ilk yaz dokunuþlu/
O ellerin sahibisin
Ne de ben sevinci yediveren!
Küllenen bu yangýndan geriye kalan;
Birkaç nabýz, damarda..
Tuzu dudaklarýnda yaðmurlar/ suçlarýna tanýk..
Ezgisi unutulmuþ türküler/ içli, yanýk..
Soluklan! Þimdi en onulmaz yanýmýzdan vuracak
-Ýki yürek ortasýndan- niþangahýna kurulduðumuz
Ýntikam almaya yeminli kader..
Ve birkaç beyaz tel/ saçlarýna konuk..
Artýk ne sen
/yaralarýma deðen ilk yaz dokunuþlu/
O ellerin sahibisin
Ne de ben sevinci yediveren!..



Sosyal Medyada Paylaşın: