Sensizliðe mahkûm etme beni
ölümün adýdýr sensizlik.
Ýçimde hep korkusunu taþýyorum
terk edilmenin.
Bir gün gerçek olur
terk edersen beni
ne güneþ doðar günüme
ne geceme ay
vay hâlime vay!
Bir bir geçer gözlerimden
birlikteki günlerimiz
ve yýðýlýr
hafýzama hatýralar
sanki çöker üstüme daðlar
taþýyamam bu yükü.
Sensizliðe mahkum etme beni
zaman kýsalmýþken yaþantýda
çabuklaþtýrma ölümü
ölümün adýdýr sensizlik.
Ýstanbul.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.