Mutluluk adýna yalan söylemeyi beceremeyen pinokyo gibisin sen elinde tahta’dan oyma bir baþ tacý üç beþ deniz kabuðu ile kandýrýyorsun kendini adýný henüz alfaben de görmediðin harflerle bezeyip süslemek istiyorsun oysa ki kalbini umut ediyorsun korkmadan vicdan muhaseben yok haliyle tedirgin de olmuyorsun düþünemiyorsun da kütüðü baban sanýyorsun oknayusa düþen balýðýn gördügü düþü yorumluyorsun
sonun soba’da yakmak nede olsa sen cehennem ateþi nedir.
Bilmiyorsun. Sosyal Medyada Paylaşın:
cihan balcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.