Ne arkadaþ,ne dost, ne’de akraba sevgisi. Senin sevgin hepsinden, en yüceler yücesi. Öyle bir girersin’ki, gönül kapýmdan içeri. Bazen aðlatýr, bazen gönlüm alýr, sarhoþ edersin beni.
Azametini, büyüklüðünü düþünür korkarým. Düþüncelerimi bile bilirsin, utanýrým. Beni kendi halime , býrakma tanrým. Yoksa bu halimle, huzuruna nasýl çýkarým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer_55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.