Mavi Sürgün

Var sen beni masal kuþu san.
Hüzün konaðýnýn tavan arasýnda,
Göçemeyen, tek kanatlý bir kýrlangýç olduðumu bilme.


Yeþile boyuyor bekçi, beslediði çekirgenin kafesini.
Olur ya, baþak tarlasýnda sanar hayvancýk kendini.
Sanrýlarýmýz çoðaldýkça yaþadýðýmýzý sanmýyormuyuz hepimiz.
Gözlerimiz kapalý, hep bir bulutun peþinden koþarken sesimiz.

Her gün baþtan baþlýyor bu mavi sürgün,
Ay ýþýðýnda sona vardý sandýðým.

Mermer oymalý tutunmalarýn ahþap basamaklarý kadar güvenli,
Bu hayatta adým atmak ürkütücü ve korkunç deðil mi?
Korkularýmýz çoðaldýkça cesaretimizi sýnamýyormuyuz hepimiz.
Kalplerimiz özgür, hep bir düþüncenin kasýðýnda kývranýrken beynimiz.

Her gün kalbimi baðýþlýyorum, aþk doymuyor.
Her gün aþk yaþýyorum, kalbim duymuyor.



Var sen herseyi mukaddes ve mübarek kýl.
Þeytanýn yalan çanaðý iki dudaðýn arasýnda,
Suskun meleklerin kanýný içtiðini bilme.












Sosyal Medyada Paylaşın: