Hüzünleri katledip son namazý ben kýldým Son dûada asya’yý sevdim dedim üzülme Ýbrahimî ateþte sevdan ile yakýldým Senden önce kendimi kendim yedim üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
Kavgadaydým hayatla yokluðunla vuruþtum Eðilmedim kimseye yiðitçe bir duruþtum Sen servettin gönlümde ben ise üç kuruþtum Ýz sür diye aras’ý öldürmedim üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
Uyukladým göðsünde güvercinler uçuþtu Bakýþlarým kokuna kanat çýrpan bir kuþtu Nur yüzünde tebessüm mutluluklardan muþtu Kâbuslara rüyamý böldürmedim üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
Bir çoban kavalýnda demlenen ezgi idin Þahsýna münhasýrdýn, kendine özgü idin Ýmanýma dinime kader ve yazgý idin Alnýma yazýlandýn sildirmedim üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
Bazen caným çok yandý, bazen ruhum daraldý Bazen aklým yitmenin tam eþiðinde kaldý Üþümüþken gözlerim asyam koynuna aldý Kutsalýmdýn kimseye bildirmedim üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
Yýkýlmýþtým tutmasan görmüþ iken çabaný Kangrene dönmeden sýkýverdin çýbaný Ben sürüyüm peþinde, sen kalbimin çobaný Uçurumu gördüm de çýldýrmadým üzülme Elalemi bu aþka güldürmedim üzülme
--- aras --
Sosyal Medyada Paylaşın:
uytun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.