Körebe oyunuydu hayat bana Hep ebe oldum ben Gözlerimi baðladým kýrmýzý bir kuþakla
Yakaladým dediklerim de oldu bu oyunda Elimi sürmediklerimde.
Korkarak tutunurken hayata Düþmemenin azimli savaþýný verdim bazen Oyunu unutup.
Bazen de yakaladým saklananlardan birini Tam açacakken gözlerimi Kaçýp kurtuldu elimden. Boþ ellerimi sinene sardým Aramaya devam ettim sessizce.
O kadar yorulduðum zamanlar oldu ki Bir köþeye çekilerek Aðlamak istedim hýçkýrarak.
Ebe olmak istemiyorum demek istedim Siz olun artýk yeter.
Kýrmýzýydý ya gözlerimde ki kuþak Pembe bana küseli çok olmuþtu Bir aðacýn altýna çöktüm Kuþaðý gözümden yavaþça söktüm.
Körlüðe alýþmýþ gözlerim Önce sýzlasa da bakmaya alýþtý Gökkuþaðýnýn renklerinde yýkanmaya.
Artýk ebe deðilim ben Oyunu býraktým Ama körebe oynarsam bir daha Önce kaçýp sonra da yakalanacaðým sevdiðim ebeye Onun benim gibi kýrmýzýya aþýk olmasýný engelliyeceðim Hayatýn rengarenk olduðunu hep bilecek.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.