Kayıp Ses

karanlýk ömürlerin arasýndan
esinti renginde sana seðirttim
zamanýn boþluðunda incecik, bulanýktý kelimelerim
sözüm sende saklý

sesim ol
beni konuþ
ne güzeldir þimdi
bir kadýnýn ýslak dudaklarý





dýþardaki hayattan iniltiler duyuyorum
korkuyorum karanlýktan
dünyanýn tüm mutsuzluklarý ruhumda birikmiþ
ben gibi suskun tüm nesneler
aklýmý kemiriyor iblisler
incecik kalmýþ düþlerim

pislik ve kan insanlarý kovalýyor
yaþam için didinen yeryüzü dolusu damar
kývranýyor, acý çekiyor

anlam, ünlem iþareti bile koyamayacak kadar
buruþuyor

sýr ve isyanla sessizce ölüyor insan




varlýðýnda varlýðýmýn emaneti
aþkým
bedenimin penceresi gözlerimden süzül içeri
farad farjaddan ýþýltýlý bir melodiyle
teselli et beni
söz
hiç aðlamayan bir bulut gibi
senin gökyüzün olacaðým

yasla kalbini




belleðimin karanlýðýna sabah aydýnlýðý gibi gir
göðü sancýlardan kurtarmak istiyorum
hiç dans etmedim bir saðanaðýn altýnda
hiç söylemediklerini duymak istiyorum
gençlik korkularýndan
en ateþli tutkularýna karýþayým
yüzündeki çizgileri okuyorum
bu sabah aydýnlýðý kararmamalý diyorum

seni bulmak için
o þehirden bu þehire asýrlarca koþmuþ gibiyim
kindi hep tarih tekerrüründe karþýma çýkan
duygum soluklanýyor on ömür sonra
suskunluk
ve yalnýzlýk aðrýlarým
duyun
bu son yaþam

sesim ol
beni konuþ
bir gamzelik gülüþünde kaybolayým

ne güzeldir þimdi
bir kadýnýn ýslak dudaklarý...




Sosyal Medyada Paylaşın: