NƏ XOŞBƏXTDİ!..

NƏ XOÞBƏXTDÝ!..

Mustafa Kamal Paþa Atatürkə
dərin sevgilərlə

Qovða günü hər mehmetcik Mete olub,
Qýlýncdan da kəskin olub, iti olub…
Türkçülüyü dönməz olub, mətin olub
Doðu-Batý arasýna börk doðulan!

Qýn qýlýncý qýlýqlayýb, qýlýnc qýný,
Yad boynuyla itiləyib qýlýncýný.
Belə qýrýb sərhədlərin quluncunu,
Tarix yazýb tarixlərə görk doðulan!

…Sýðýþmarýq bu təntimiþ zamana biz,
Türk oðluyuq, uymarýq hər gümana biz…
Yol almýþýq, yol gedirik Turana biz,
Nə xoþbəxtdi türk anadan türk doðulan!



SÖZÜN KÖLGƏSÝ

Yanaqlara düþürmü
Görən gözün kölgəsi?
Gecənin əsmər üzü
bir gündüzün kölgəsi.

Yenə að yaðýþ yaðýr,
Yaðýr…
Bir ulduz axýr…
Kül bələyindən baxýr
Bizə közün kölgəsi.

Yox, belə demirdi söz,
Þirin səs-səmirdi söz…
Rəþidə ömürdü söz,
Rəþid – sözün kölgəsi…



KÖNLÜMÜN QAPISI

Hamýya aydýn görünür
Bəstə könlümün qapýsý.
Ümid izləyir hər gələn
səsdə könlümün qapýsý.

Dünya ki, bir alaçýqdý,
Nə hikkədi, nə acýqdý…
Vallah, həmiþə açýqdý
dosta könlümün qapýsý.

Hara baxýr bu yer, bu göy,
Görmürmü tasalanr bu öy…
Asta açýlýr, asta döy
xəstə könlümün qapýsý…



YUNUS ÝMRƏYƏ

Səni tanýyalý uður üstəyəm,
Uðurum nə yaman düþüb çətinə.
Ziyarət edirəm þeirlərini,
Gələ bilməsəm də ziyarətinə.


-1-

Olmuþlarý andý dil,
Canýndan oysandý dil,
Köz-köz olub yandý dil,
«Yunus Ýmrə!» deyincə.

Sözü sözdən seçir söz,
Çürüyünü seçir söz,
Ýçir, irfan içir söz
«Yunus Ýmrə!» deyincə.

Ayrýlýq yaman olar.
Dərdlə canhacan olar…
Yüz illər bir an olar
«Yunus Ýmrə!» deyincə.


-2-

Haqqa aþiq olan kiþi,
Axýr gözlərinin yaþý.
Nurlu olur içi, dýþý
Söylər Allah deyə-deyə.
Yunus Ýmrə

Dəryada su, çəməndə gül
Gülür Allah deyə-deyə.
Yel bənövþə ləçəyini
silir Allah deyə-deyə.

Dizləyər daþlaþan qarý,
Yaþadar düz etibarý…
Dost ürəyi dərdi yarý
bölər Allah deyə-deyə.

Bu qövsi-qüzeh kiþilər,
Ýmana valeh kiþilər,
Əməli saleh kiþilər
ölər Allah deyə-deyə…


-3-

O barxana köçüymüþ…
Köç þairin köçüymüþ…
Beþ deyilmiþ, üçüymüþ
daþ – közün keþikçisi.

Yoxsa haram qatýlýb,
Söz farmaþý atýlýb…
Allah, necə çatýlýb
qaþ – gözün keþikçisi.

Cýðýr cücərdən yolam,
Gərək irfannan dolam...
Mövlanəm, mən də olam
kaþ sözün keþikçisi…


-4-

Canýmdan ruhumu çək,
Qalým «bir əl, bir ətək».
Bir þirin qafiyətək
þeirə dolmaðým gəlir.

Tilsimə düþdüyüyçün
açýlan deyil düyün.
Sufi dilində bir gün
þeir olmaðým gəlir.

Sözün Ýrəm þəbnəmi,
Gərək dərəm þəbnəmi.
Sufi mürüdü kimi
yaþa dolmaðým gəlir.

Neyləyək, yerin üstə
þər gəlir þərin üstə.
Yunusum, qəbrin üstə
gültək solmaðým gəlir…


-5-

Çapdýlar atdý sufilər,
Atý qanaddý sufilər,
Məqama çatdý sufilər,
Qatarýndan qalan bizik.

Ərlər gülü üzər iyi,
Söz sapýna düzər iyi.
Sözdü zikrin üzərriyi,
Sözdən ömür alan bizik.

Sufilər sənə yürüyür,
Sözün yollarý bürüyür.
Yel izimizi kürüyür,
Könül mülkü talan bizik.

Bu bal, bu pətək dünyada,
Bu gözəl - göyçək dünyada,
Yunusum, biþəkk, dünyada
Əl qoynunda qalan bizik.

Düyün düþüb səhər, Yunus,
Dərdə düzüb qəhər, Yunus…
Ýmrə olammaz hər Yunus,
Gerçək sənsən, yalan bizik.


-6-

Nə çox baxýrsan bu yola,
Bu ipək, bu pərqu yola…
Onsuz da sýðmaz su yola,
Bu yol ötənin yoludu.

Yaðar yaðýþ, yaðar dolu,
Sel-su alar saðý-solu…
Məndən keçir ruhun yolu,
Bu yol bədənin yoludu.

Əlindən yapýþýb qadan,
Köhnə yolnan getməz adam.
Özünə bir yol aç, qadam,
Bu yol dədənin yoludu.

Tilsimdi tələnin yolu,
Tələyə gülənin yolu.
Hardadý gələnin yolu,
Bu yol gedənin yoludu.

Baxma yerə, baxma göyə,
Ayaq bas að üzəngiyə….
Özünü Yunus Ýmrəyə
Mürüd edənin yoludu.






Sosyal Medyada Paylaşın: