YOKLUĞUNDA CANIM YANIYOR

Yokluðunda canim yanýyor
tenime ateþ deðmiþçesine
bir bilsen geceler nasýl uzuyor
þafak sökerken yangýnlardayým
sevdiceðim neyin varsa götürmüþsün
ne gözlerinin yeþili, ne saçlarýnýn kokusu
bir veda busen bile yok yanaklarýmda
daðlarýn zirvelerindeydim seninle
simdi yavaþ yavaþ eriyorum kar gibi
daðýn eteklerine iniyorum korkarak
simal rüzgarlarý esiyor buralarda
kuruyor dudaklarým, dikenler batýyor
canim acýyor sevdiceðim, yanýyor yüreðim
ýrmaklara býrakýyorum kendimi delice
arýnýyorum yokluðundan, kalbimi yýkýyorum
olmuyor yinede tortularý kalýyor aþkýnýn
ekmeðimde, suyumda, aþýmda, nefes alýþlarýmda
boðazýma düðüm düðüm takýlýyor sevdan
seviþmelerimiz geliyor aklýma
sinsi sinsi beynimi kemiriyor hatýralar
sensizlik zehir, zýkkým, yüreðim kan, revan
tanýmam ben baþka göz, baþka insan
býrakma yüreðimi ormanda kurtlara
uçurumlardayým tut düþüyorum
neredesin hasretim, umudum, gözbebeðim
zincirlere vuracaðým kendimi
avcý vurdu mu ceylaný, taþýmasýný bilmeli
yakýþmaz sana delikanlým,
kadýnýný kurdun, kusun sofrasýna býrakma
yiðidim kurbanýn olayým bir haberin gelsin
yeter ki bileyim nefes aldýðýný, bileyim de
bu sevda beni öldürecekse,
yalancý gönüllere girmeden
yüreðimde sevdan, dudaklarýmda adin
bende namusun, bende þerefin, öyle öleyim...
Sosyal Medyada Paylaşın: