Bir mahkumun kendisi ölmeden Kaybettiği Ailesine yazdığı Mektuplar serisi 1 mehmetakuzum
Bir mahkumun kendisi ölmeden Kaybettiği Ailesine yazdığı Mektuplar serisi 1
Yýllarýn tortusu serpilmiþ yüzüne Birazdan son defa þakaðýný güneþe serecek Belki de Mavi gözleri güneþi son kez görecek Kollarý bir yana/gövdesi bir yana Baþý bir yana serilecek
Uykusuz kaldýðý çürük ranzaya Alýnmayýp geri dönen mektuplarý Onun yerine yataðýna serilecek Ve mavi renkli hüznüyle Bir dost gözyaþlarýyla sarýlýp Bir bir açacak mektuplarý
Daha açtýðý ilk mektupta Gözyaþlarýna hakim olamayacak Sessiz iç çekiþlerinin yerini Acý dolu bir feryat kaplayacak O adam çýldýrmýþcasýna aðlayacak Çünkü yazýlan her mektubun Kaybedilmiþ bir aile yazýldýðýný okuyacak
Ýlk satýrlar Merhaba anne merhaba baba Burasý ne kadar soðuk Biliyor musunuz Ranzama her yatýþýmda Buram buram hasretinizle yanýyorum Halbuki dýþarda kar yaðýyor Herkes üþüyor Ama ben üþümüyorum anne üþümüyorum baba Ben hasret ateþiyle tutuþmuþ kavruluyorum Ne zaman bir kitap okusam ÝÇÝNDE ADINIZ GEÇÝNCE SESSÝZCE AÐLAMAYA BAÞLIYORUM Biraz geçince krizlerim baþlýyor Kývranmaya baþlýyorum Alýyorum hayatýmýn sazýný vuruyorum bam teline Sizi özlüyorum anne Özlüyorum baba Ölüm ne kelime ...
biraz þiir tadýnda ....
YAZAR KALEMÝ KIRIK MEHMET
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.