Ne ara sevdirdin bana böyle kendini. Hangi ara baðladýn kendine yüreðimi. Büyümü yaptýn yoksa bana güzelim. Görmez oldum senden baþka kimseyi.
Sýrf senin yüzünden terk ettim Ýstanbul’u. Topladým valizlerimi tuttum Erzurum yolunu. Tüm sevdiklerimi býrakýp o güzel þehirde. Yalnýzlýða mahkum ettim kendimi sessizce.
Neler yapmadým ki unutabilmek için seni. Ateþlere attým bende kalan resimlerini. Hep içimde bir parça,bir kýrýntý kaldý ama, Bir türlü silemedim kalbimden ismini.
Yeter artýk sevdiðim oynama benimle ne olur. Çok yoruldum,çok incindim yeter artýk bu gurur. Ya çýk git düþlerimden,yüreðimden,bedenimden, Ya da silip atalým tüm yaþananlarý baþlayalým yeniden.
Ya gel de bana,ya da yalvarýrým artýk bit, Bir kasýrga gibi her þeyi gel al içimden, Yüreðimde kalmýþ tüm izleri,anýlarý topla, Sonsuza kadar seni göremeyeceðim yerlere git... Sosyal Medyada Paylaşın:
MertGeyik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.