Hayattan aldýðýný verme yaþý; yaþýmýz.
Yaþam denen hânede penceremden gördüðüm.
Kemâline erdikçe nedendir telaþýmýz!
Ahret suâlleri mi izlerini sürdüðüm!
Bedeli neydi ömrün? Diyeceksin ki: “Ölüm!”
Ya aþkýn bedeli ne? Söylesene be gülüm!
Neden sustun! Baksana; bir þey demez mi külüm!
Söyle! Niye sözcükler ümüðünde kördüðüm!
Zora koþma kendini önce derin nefes al
Ýçini duya duya, gönlünü aklýna sal.
Derûndan besleniyor mutlu biten her masal!
Ýnan teselli deðil mýsralarda ördüðüm.
Söz, ölüm; sükût, doðum! Sýrrýna erdiðin an
Yan nurlu ateþinde ömürden ömüre yan!
Yan ki; Sâlih olasýn iklim iklim parlayan!
Boþa deðil mîzâný dünya ahret yorduðum.
Gecenin günü varsa, dünyevîn uhrevî var.
Her can kendi düþünü; karar, örer ve sývar.
Soru, soru içinde; düþünceler taþ duvar;
Elbet bir gün çözülür kör gördüðün her düðüm.