Soyutluk akþamcý trenlerle yaprak yaprak solan bir sonbahar gibi iner ömrümüze… yaþamadýðýmýz yalnýzlýðýmýz ukde olur içimizde… ay demine çekilirken gözkapaklarýmýzýn yumuþak ayaklar dolaþýr bedeninde rüyalarýmýzýn... aniden ölü kuþlar konar ses tellerimize bozulur boþluða yolladýðýmýz her çýðlýk… gönderme deðildir seviþmelerimiz ve bize arta kalan din tacirlerine kanmýþ kelimelerimizin seviþgen kelebek yavrularýna kalmýþ bekçiliði… sonrasý virgülüne kanmadan yaþanan ilahi bir yoksulluktur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
A.GÜNEŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.