bir yangýnýn dumaný tütüyordu dua eden kadýnlar vardý yüzleri suya gömülü alýnlarý ekmek yüklü babalar mýsra aralarý kadar sessizdi çocuk aðlamalarý duydum ellerim gezindi saçlarýnda bir oyunu böldüm ortasýndan, paylaþtým parklar, salýncaklar sundum sevinçli çýðlýklarý þiire gülücük getirebilirdi ömrüm sýkýþtý göðsüm Tanrýyý çaðýrdý benim kadar kimsesizdi Tanrý
canýmý yakýyordu bu ýssýzlýk kentlerin çöpünü karýþtýrdým boþ aynalarý dolduracak þeyler arýyordum aðýtlar buldum acý acý inleyen kalaþnikoflarýn kahkahasý asit damlattý ellerime hayat hýrladý, aç köpek gibi kaçamadým, kaçýramadým çocuklarý baþka bir dünyaya asrýn rýzasý hep ýsdýraptan yanaydý
birkaç ihitiyar hayatý sarýyordu sigara kaðýdýna mezar taþlarýna günün kýzýllýðý yansýyordu ürkek koyunlar hayatý geveliyordu yolunmuþ güller güneþle vedalaþýyordu derimin altýnda diken hüznü bir bardak su istiyordu
öfkeyle çöktüm þiirin en kuytusuna çöktüðüm yer kanadý damla damla daðýldý bombalar düþüyordu her dizeye binlerce yýl sürdü bir dakika dinlenmedi kýyým çocuklar aðladý hep aðladý oksijensiz kaldým sustum
daha fazla dayanamazdým ölürdüm bahane bulamadým organlarýma her hücrem ödünçtü Tanrýdan uçamazdým özgürce iyilik, karanlýktaydý ezik, büzük, eðikti sevda umut, evren ötesi boþluktaydý
yalvarýyordum ama neye, kime bilmiyordum Tanrýnýn cebinde yemyeþil bir hayat vardý evlere, yüreklere vermiyordu þiirler hep çocuksuz kalýyordu
bir fýsýltý duydum aþký bul aþký bul
ruhum testerelenirken seni nasýl bulabilirim Tanrým
þiirden aþaðý yuvarlanýyordum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.